Ook jonge mensen krijgen kanker...

Kanker is een woord dat ons allen doet rillen, ongeacht onze leeftijd. Maar wat gebeurt er als deze genadeloze ziekte het leven van een jonge persoon treft? Dat is het verhaal dat we vandaag willen delen, een verhaal dat ons herinnert aan de wreedheid van kanker, zelfs bij degenen die in de bloei van hun leven staan.

Het begint allemaal met een eenvoudige handeling - het noteren van de geboortedatum bij het maken van een dossier. Voor de meesten van ons lijkt dit slechts een administratieve taak, maar voor de persoon die het doet, kan het een onverwachte realiteit onthullen. Een realiteit waarin een jonge dame, slechts 28 jaar oud, tegen deze vreselijke ziekte vecht.

Ze had liever de loterij gewonnen, dat is iets waar ze en haar dierbaren het snel over eens waren. In plaats daarvan staat ze aan de zijlijn van het leven, vechtend tegen iets wat niemand ooit verwacht had. Ze is net getrouwd, nog steeds op die roze wolk van pasgetrouwde gelukzaligheid. Haar gloednieuwe echtgenoot staat naast haar, en hij doet het ongelooflijk goed. Zijn humor helpt hen beiden omgaan met de pijn en onzekerheid die kanker met zich meebrengt. Zelfs tijdens hun sessies met het passen van pruiken vond hij manieren om een glimlach op haar gezicht te toveren.

Hij is in de war, net zoals velen van ons zouden zijn. Je hebt eindelijk de liefde van je leven gevonden, en dan word je geconfronteerd met de mogelijkheid dat je die liefde weer zou kunnen verliezen. De toekomst lijkt onzeker, maar hun liefde blijft sterk en veerkrachtig.

De focus verschuift naar de moeder van de jonge vrouw. Ze staat al die tijd aan haar zijde, brengt haar dagelijks naar het ziekenhuis voor onderzoeken, chemotherapie en uitslagen. Wat zeg je tegen een moeder die haar dochter ziet lijden? Welke woorden kunnen de diepe pijn en angst wegnemen die ze voelt?

De auteur van dit verhaal voelt diep mee, maar haar eigen rol als moeder van drie dochters helpt haar begrijpen hoe het voelt. Ze kan zich onbedoeld verplaatsen in de schoenen van de moeder van deze jonge vrouw en zich afvragen, 'Wat als...'.

Maar wanneer ze eindelijk oogcontact maakt met de moeder, beseft ze dat woorden niet nodig zijn. Moeders begrijpen elkaar zonder woorden. Hun blikken spreken boekdelen, vol liefde, begrip en medeleven.

Het is onbeschrijfelijk moeilijk. Er is geen tijd en ruimte voor tranen op dit moment. Tranen zullen later vloeien, wanneer de situatie dat toelaat. Voor nu, moeten ze samen sterk zijn. De moeder is er voor haar dochter, en de auteur van dit verhaal staat aan hun zijde.

Dit is wat we delen met jullie vandaag. Een verhaal dat ons herinnert aan de kracht en veerkracht van jonge mensen die vechten tegen kanker, en aan de onvoorwaardelijke liefde van ouders die er alles aan doen om hun kinderen te steunen. Samen staan ze sterker, en samen kunnen ze de ondraaglijke last van kanker dragen.

‍